reunited :)

Nog kort nadat we Bas en Lydia hadden uitgezwaaid hoefden we maar een weekje te wachten op onze volgende vrienden. Die zaterdag kwamen Patrick en thomas overgevlogen uit het koude kikkerlandje naar een verrassend warmer Finland. Het wachten tot ze door de glazen deuren heen lopen is een spannend proces. Het is mat glas en telkens als de deuren opengaan verwacht je dat ze door de deuren komen lopen. Totdat...

En daar waren ze, met twee koffers met meer (Nederlands) bier dan kleding en zo, omhelsden we ons lang gemiste vrienden. Binnen een paar uur voelde het ook al meteen weer alsof we elkaar helemaal niet zo lang niet gezien hadden. Het is grappig hoe snel je meteen weer aan elkaar went. Waarschijnlijk gebeurd dat ook meteen als we zo klaar zijn, en weer naar huis toe gaan. Thomas en Patrick bleven een week die we goed begonnen zijn met een rondleiding door Helsinki en een avond in onze rock kroeg Bäkkäri. Wat een avond was dat, Gelukkig zit hij zo dicht bij.

Omdat de sneeuw langzaam begint te verdwijnen en het een zonnige dag was gingen we de volgende dag nog genieten van een stukje Finse natuur. Dus sleeën op één van de eilanden rond Helsinki. De slee die Nadieh en ik in de kelder hadden gevonden was nog niet eens gebruikt dus het werd ook wel eens tijd. Een mooie tijd waarin er helaas een broek en een onderbroek van een anoniem persoon is gescheurd. Ik zeg niks, maar hij had lang blond haar. Na nog een drankje gedaan te hebben gedaan waarbij Patrick zowat om het leven kwam van de slappe lach begon het zowaar weer te sneeuwen. En hoe... altijd verrassend weer dat weer.

De volgende dag was het ook Thomas zijn verjaardag. De boel was nog steeds een beetje versierd van mijn verjaardag en van de andere Bas dus daar hoefde weinig aan te gebeuren. Met een mooie oranje taart is Thomas nu ook weer een jaartje ouder. We hebben de avond afgesloten in een kroegje wat we de Dubliner noemde. Maar nu weten we dat dat de kroeg ernaast is en dat we het dus altijd bij de verkeerde naam noemde. Hoe de kroeg wel heet, weet ik nog steeds niet... voor mij blijft het de (fake) dubliner.

We hebben nog wel een dagje bodyworlds gedaan. Voor de mensen die het niet weten: een tentoonstelling met opgezette geconserveerde mensen. Altijd bijzonder en samen met nog een wetenschaps museumpje toch een lekker, leerzaam en freaky dagje.

De volgende dag ging Patrick met z'n school aan de gang. Hij had nog wat werk liggen wat moest gebeuren en moest dus een dagje blokken. Thomas, Nadieh en ik gingen naar lake bodom. Lake bodom waar de naamd van 'Children of Bodom' ( de metal band ) ook vandaan komt is een meer waar drie jongeren zijn vermoord in 1960. Eén iemand had het wel overleefd en werd daarmee ook een verdachte maar er is verder nooit iemand aangehouden voor de moorden. Nog steeds is dit mysterie niet opgelost dus een hardstikke leuke plek voor een dagje uit. De zon scheen volop en het meer was nog dik genoeg om over heen te lopen. Na een mooie wandeling waarin we kronkelpaadjes door het bos en op het meer namen pakten we de bus weer terug naar huis.

De volgende dag was wel wat grijzer. Patrick plande nog een dagje voor z'n study en wij bezochten nog een museumpje en een kerkje waar Helsinki relatief bekend om staat. Wat 'n cultuur allemaal :) Van Patrick moesten we de volgende dag nog wel naar Talinn. Hij was er al eens geweest en zou ons een rondleiding geven door de stad, en zo geschiedde.

Tallinn is tweeënhalf uur met de boot vanuit Helsinki. Elise was er ook nog niet geweest en ging samen met ons mee. Aangekomen in de stad maakt het niet een allerbeste indruk. De stad ziet er in mijn ogen vrij pauper uit en is uitgezonderd van het centrum niet echt mooi. De sovjet tijd is hier nog goed te zien en dit ziet er niet best uit. Maar aangekomen in het centrum zit het er tof uit. Alles is nog lekker oud en overal zijn leuke kleine kroegjes en restaurants. Dus wij op naar Mcdonalds want we hadden honger en het was goedkoop. We hebben ook een wijntje gedronken in een wijncafé en in een cafeetje wat Patrick zich nog kon herinneren (van de dingen die hij zich nog KON herinneren: slechtste gids ooit ;) We kochten nog wat alcohol in voor thuis, want het is zo'n drie keer goedkoper daar en moesten weer op tijd bij de boot zijn om naar huis te gaan.

Thuis gekomen kookte Elise een heerlijke maaltijd waarna we nog op stap gingen met Tiiu en Brian. Onze klasgenoot en haar vriend. Ik kan niet anders zeggen dat het een memorabele avond was en een machtig mooi afscheid van Helsinki. Ten minste voor Patrick en Thomas dan. De volgende dag sliepen we uit en namen we afscheid op het vliegveld. Het was niet zwaar of zo , want we zien elkaar weer snel. Ik zie jullie allemaal weer snel. Vrienden bedankt en tot de volgende blog.

Moi Moi.